سرمایه در گردش
برای داشتن تعریفی واضح و صحیح از سرمایه در گردش، ابتدا باید با برخی از مفاهیم از جمله مفهوم دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری آشنا شویم. دارایی‌های جاری، دارایی‌هایی را شامل می‌شود که در طول زمان مالی در نظر گرفته شده، مثلا سال جاری قابلیت نقد شوندگی و تبدیل شدن به پول نقد را داشته باشد.
پول نقد، سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت که قابلیت فروش و تبدیل به نقدینگی را دارند، کالاهای موجود در انبار که در کوتاه مدت قابلیت فروش را داشته باشند و حتی کالاهای در حال تولید، طلب‌های قابل وصول و اسناد تجاری و اوراق بهادار کوتاه مدت 3 الی 6 ماه، همگی بخشی از دارایی‌های جاری یک شرکت و موسسه‌ی مالی محسوب می‌شوند. ( به دارایی‌های جاری سرمایه در گردش نیز گفته می‌شود).
در کنار دارایی‌های جاری یاد شده هر شرکتی دارای مقداری بدهی‌های جاری نیز می‌باشد که باید درطی یک دوره و یا سال مالی تعیین شده پرداخت نماید. بدهی‌های جاری نیز همانند دارایی‌های جاری شامل تمام هزینه‌هایی است که باید به صورت نقدی پرداخت شود. بدهی‌های جاری تمام هزینه‌های مربوط به تهیه‌ی مواد اولیه برای ادامهی تولید، دستمزد کارکنان، مالیات، هزینه‌ی اصحکاک ماشین‌آلات و حتی ساختمان مورد استفاده برای کسب‌وکار و حتی بهره‌ی پرداختی برای تسهیلات دریافتی را شامل می‌شود که باید پرداخت شود.
حال اگر سرمایه در گردش جاری را از بدهی‌های جاری کسر نماییم، سرمایه در گردش خالص به دست می‌آید. به عبارتی صحیح‌تر سرمایه در گردش خالص، میزان حقیقی و واقعی دارایی‌های یک شرکت است.
اهمیت سرمایه در گردش
سرمایه در گردش یکی از فاکتورهای مهم برای شناخت وضعیت مالی و نقد شوندگی یک شرکت است که وضعیت و موقعیت آن را به سادگی قابل بررسی می‌نماید. مدیران و سرمایه‌گذاران جدی با مطالعه‌ی طراز‌نامه‌ی مالی یک شرکت می‌توانند وضعیت آن را بسنجد. به بیانی ساده‌تر با محاسبه‌ی سرمایه در گردش یک شرکت و روشن شدن میزان سرمایه و توان آن پس از تسویه‌ی بدهی‌های آن توان وجایگاه آن به خوبی قابل درک است.
چه کسب‌وکارهایی به سرمایه در گردش نیاز دارند؟
کسب‌وکارهایی که به طور زنجیره‌ای به‌هم وابسته هستند یا به صورت فصلی فعالیت می‌کنند، معمولا نسبت به کسب‌وکارهایی که روالی یکسان در طول سال را دارند به سرمایه در گردش بیش‌تری نیاز دارند، زیرا شرکت باید بدهی‌های خود را حتی زمانی که فعالیت آن کاهش یافته است پرداخت نماید، به همین جهت به داشتن وجه نقد بیش‌تری نیاز دارد. برخی از کسب‌وکارها مانند تولید و فروش ماشین‌آلات سنگین و صنعتی نیز به سرمایه‌ی در دسترس بالایی نیاز دارند و محصولات خود را بر مبنای پرداخت‌های بلند مدت به فروش می‌رسانند و باید دارایی‌های نقد بهینه‌ای داشته باشند و مدیریت صحیحی را اعمال نمایند.
در انتها باید این نکته‌ی بسیار اساسی را نیز در نظر داشت، در صورت کافی نبودن میزان سرمایه در گردش، باعث ایجاد فشارهای مالی به شرکت و تاخیر در پرداخت صورت حساب‌ها ایجاد لطمه به اعتبار صاحبان مشاغل و کاهش مشتریان خواهد شد. تمام این موارد باعث کاهش نرخ اعتباری شرکت‌ها می‌شود که در صورت درخواست تسهیلات از بانک‌ها و موسسات باید بهره‌ی بیش‌تری را پرداخت نماید که با گذشت زمان عاملی برای افزایش بدهی و کسری در گردش سرمایه و در نهایت خطر ورشکستگی خواهد بود.
