مفهوم و کاربرد سرمایه در گردش

مفهوم و کاربرد سرمایه در گردش

سرمایه در گردش (Working Capital) از اصطلاحات و مفاهیم مهم در حسابداری و مدیریت است. این شاخص بسیار مهم مالی از کسری بدهی‌های جاری شرکت از داری‌های جاری آن محاسبه می‎شود، و نشان دهنده‌ی کارآمدی یک شرکت و میزان سلامت مالی آن است.

توضیح داده شده درباره‌ی مفهوم سرمایه در گردش بسیار کلی است، در ادامه‌ی این مقاله شناختی جامع از مفهوم سرمایه در گردش را خواهیم داشت.

تعریف سرمایه در گردش: برای درک بهتر سرمایه در گردش ابتدا با مفهوم دارایی‌های جاری آشنا می‎شوییم، دارایی‎های جاری دارایی‌هایی هستند که به صورت حقیقی و منطقی در طی دوره‌ی مالی تعیین شده، قابل تبدیل به پول نقد باشند.

دارایی‌های جاری

سرمایه‎گذاری‌های کوتاه مدت که به راحتی قابل تبدیل شدن به پول باشند جزو دارایی‌های جاری است، پول نقد شرکت جزو دارایی‎های جاری است، موجودی انبار در صورت امکان فروش و تبدیل به وجه نقد، جزو دارایی‎های جاری است، حسابهای دریافتی و مطالباتی که امکان وصول آن به صورت وجه نقد باشد جزو دارایی‌های جاری یک شرکت است، با توجه به مثال‌های عنوان شده، به تمام دارایی‌های جاری سرمایه در گردش گفته می‎شود.

نکته‌ای که در محاسبه‌ی دارایی‌های جاری یک شرکت باید به آن توجه داشته باشیم بدهی‌های جاری است. بدهی‎های جاری در واقع طبق روال محاسبه‎ی دارایی‌های جاری محاسبه می‎شود و به بدهی‎ها و پرداختی‏‎های معقول و حقیقی شرکت در طول دوره‎ی مالی اطلاق می‎شود، که باید به صورت وجه نقد محاسبه شود. به همین دلیل برای انجام برنامه‎ریزی‎های مالی و سرمایه‌گذاری بهتر است، سرمایه در گردش خالص را معیار خود قرار دهیم، که حاصل اختلاف بین دارایی جاری و بدهی جاری است.

گاهی بسیاری از مدیران مالی سرمایه‎ی در گردش و سرمایه‎ در گردش خالص را به جای یکدیگر به کار می‎برند، اما با توجه به تفاوت این دو موضوع بهتر است به همان مفهوم اصلی اشاره نماییم.

کاربرد سرمایه در گردش

سرمایه در گردش معیاری است برای سنجش میزان کارآمدی و میزان سلامت مالی یک شرکت. مدیران موفق با مدیریت سرمایه در گردش، با تعیین حجم و ترکیب منابع و مصارف سرمایه در گردش، باعث افزایش دارایی‌های شرکت و سهامداران با گذشت زمان میشوند، و با بکارگیری روش‎های اصولی و حساب شده در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش، میزان نقدینگی شرکت خود را برای اهداف گوناگون نوسان می‎دهند.

در صورتی که مدیران سرمایه در گردش خالص را معیار برنامه‎ریزی خود قرار دهند، به سادگی توانایی شرکت در پرداخت و پوشش بدهی‎های خود نیز قابل محاسبه خواهد بود. سرمایه در گردش مثبت به معنای توان شرکت در پرداخت بدهی‎های کوتاه مدت است، و سرمایه در گردش منفی نشان دهنده‌ی ناتوانی شرکت در پرداخت بدهی‎های کوتاه مدت است.

در صورتی که سرمایه در گردش یک شرکت منفی باشد آن شرکت شاید بتواند برای مدت محدودی به حیات خود ادامه دهد اما به مرور از پا در خواهد آمد. افزایش سرمایه‎ی در گردش یک شرکت نشان دهنده‎ی روند درست کار و پردداخت به موقع صورت حساب‎ها، و دریافت به موقع حساب‎های بستانکاری است.

از کاربردهای مهم سرمایه در گردش، در فهرست موجودی و دارایی شرکت مشخص می‎شود. فهرست دارایی بلند بالا نشان دهنده‎ی تقویت سرمایه در گردش شرکت است. زمانی که سرمایه در گردش به درستی مدیریت نشود، این امکان وجود دارد که شرکت برای توسعه‎ی خود بدون در اختیار داشتن نقدینگی لازم از سرمایه در گردش استفاده نماید، در این صورت به مرور با عدم بازدهی برنامه‎های حساب نشده شرکت دچار دردسر خواهد شد. این اتفاق زمانی می‎افتد که شرکت به جای یافتن سرمایه‎گذار و حرکت حساب شده سرمایه در گردش خود را معیار برنامه‎ریزی‎های خود قرار دهد. با تمام این تفاسیر مدیریت سرمایه در گردش و داشتن برنامه‎ی اصولی برای مدیریت آن از دلایل موفقیت مدیران موفق است.